Wintersport 2009 in Noorwegen
Tekst: Eric Afman / Foto’s: Ronnie Afman.
Zaterdag 7 maart
De auto volgestouwd, en nu ook ondersteund door TomTom, rijden we om 7 uur in de ochtend vanuit Groningen door Duitsland (zoals altijd is er onderweg wel een enorm lang stuk waar aan de weg wordt gewerkt) en glooiend Denemarken, over de brug tussen Denemarken en Zweden. Aangezien we redelijk zijn opgeschoten, besluiten we niet zoals eerder gepland te stoppen in Göteborg, maar door te rijden tot Oslo. Met nog 200km te gaan tot Oslo zien we al sneeuw. Om 8 uur ’s avonds melden we ons in het Bastion hotel. Een ander hotel dat we eerder probeerden was al volgeboekt. Maar hotels zat, dus geen probleem om onderdak te vinden.
Zondag 8 maart
Aangezien de extra kilometers die we gisteren achter ons hebben gelaten, hoeven we vandaag niet zo lang meer. We verwachten rond het middaguur in Hemsedal te zijn. De sneeuw die we zo prachtig vinden zorgt echter voor een wat minder stabiele wegligging, ondanks de winterbanden die ik net heb aangeschaft. En een bord met daarop de tekst dat wegen 7 en 52 gesloten zijn, helpt ook niet. Wij moeten via de 7 naar de 52. Dan maar de E16 blijven volgen en hopelijk via een andere route in Hemsedal aankomen. Ondertussen blijft het maar sneeuwen. Erg mooi om te zien, maar het vergt wat concentratie voor de chauffeur. Onderweg vragen we bij een tankstation of er een andere weg naar Hemsedal is die wel open is. Niks mis met de 52, zegt de dame achter de kassa. Via de 51 kunnen we naar Gol en dan pal naar het noorden. Makkelijker gezegd dan gedaan, want de ietwat natte sneeuw bevriest op de voorruit en de ruitenwissers kunnen het niet meer aan. Een redelijk gevaarlijke situatie dus. Af en toe maar even stoppen en de boel weer schoonkrabben.
Tegen halftwee arriveren we in Hemsedal en koen we bij het benzinestation direct een paar nieuwe ruitenwissers. We melden ons bij het welkomstcentrum en horen dat we pas om vijf uur in ons appartement kunnen. We besluiten om dan maar even in het dorp rond te kijken en om halfvijf ski´s te gaan huren. Ook kopen we een skipas voor vanavond (Hemsedal heeft een aantal verlichte skipistes) en morgen. Niet direct voor de hele week, want het skigebied is niet groot, dus gaan we ook twee uitstapjes maken naar Geilo, bij goed weer op dik een uur afstand, als de wegen flink besneeuwd zijn iets langer. Gelukkig scheelt het niet enorm veel of we nu per dag of voor de hele week passen kopen.
Skiën in het donker, bij kunstlicht is weer eens iets anders. Wel leuk om eens te doen. Om halfnegen houden we het echter voor gezien, we willen ook nog iets eten. We hoeven niet bang te zijn dat er geen plaats is in het restaurant. Ondanks dat er welgeteld drie gelegenheden zijn om iets te eten, waarvan eentje van woensdag tot en met zaterdag geopend is, en de ander zijn keuken al om acht uur sluit, is er bijna niemand te vinden in het laatste restaurant. De meeste mensen zullen waarschijnlijk zelf koken in hun appartementen. Daar doen wij niet aan, het is tenslotte vakantie. Het eten is goed, en gevuld en wel houden we het vandaag voor gezien.
Maandag 9 maart
Wie gaat skiën in de alpen, zeg Frankrijk, is vaak gewend aan lange wachtrijen voor de skiliften. Voor de heiser in Noorwegen geldt een beetje hetzelfde als die in Canada, en wat dat betreft ook het restaurant van gisteravond, er is bijna geen kip. Maar ons hoor je niet klagen. Het relatief kleine gebied telt genoeg pistes om de dag gevarieerd te berg af te komen. En je dus bijna alleen op de wereld te voelen. Het heeft gesneeuwd en doet dat nog steeds, dus genoeg verse sneeuw om doorheen te skiën. Het is nog wel even weer wennen en we weten dat er wel weer een flinke portie spierpijn op ons te wachten staat. Je moet er wat voor over hebben…
Als we aan het eind van de dag flink vermoeid beneden komen, lopen we twee km naar het dorp om daar iets te gaan eten. De schijnbaar enige optie is Peppes Pizza. Het formaat medium is nog steeds zodanig dat het ons niet lukt alles weg te werken, ondanks dat het goed smaakt. We lopen de extra onsjes er weer gedeeltelijk af (hooguit een paar gram…) tijdens de twee kilometer terug richting ons appartement.
Dinsdag 10 maart
Enigszins vermoeid van de eerste volle dag skiën staan we vandaag iets later op. We rijden over schone wegen richting Geilo. Daar moeten we even zoeken naar de juiste plaats om de auto neer te zetten en skipassen te kopen. Maar uiteindelijk lukt dat en kunnen we de pistes hier proberen. Wel eerst nog even ontbijten. Het eerste restaurantje op de helling is een… Peppes Pizza. Over zeven minuten is de eerste pizza gereed, zegt de kok vriendelijk. Wij hebben daar echter geen trek in. Dus dan maar een snack en later op zoek naar echt eten. Tegen de middag wordt het weer beter en trekt de hemel open. De rest van de middag glijden we de hellingen af, weer zo goed als alleen, en nu in fantastisch zonnig weer. Rond halfdrie rijden we met de auto naar de zuidkant van Geilo, waar nog meer pistes zijn. Daar kunnen we nog een paar erg leuke afdalingen doen voordat de boel om vier uur dichtgaat. Onderweg komen we nog een paar mooie plekken tegen waar we foto’s van kunnen maken. Terug in Hemsedal eet ik een van de beste maatlijden van het afgelopen jaar (zegt misschien niet zoveel als je tv-dinners gewend bent, maar toch.. razend lekkere rack of lambs). Hierna kijken we een film op de Playstation die we hadden meegenomen.
Woensdag 11 maart
Weer een dagje skiën in Hemsedal, en ook nu is het weer uitstekend. Ook de pistes zijn goed. Net als gisteren in Geilo betekent dat de foto- en videocamera mee. Tegen de middag brengen we die weer terug naar het appartement. Verder de hele middag weer uitstekende skimogelijkheden, en om eerlijk te zijn ook lekker in het zonnetje zitten in strandstoelen op een terrasje op de berghelling. Vanavond is het andere restaurant, Oxen, eindelijk geopend. Dus eten we nu daar. En ook dat smaakt goed. Weer een goede bodem voor de dag van morgen. Opnieuw een film op de PS.
Donderdag 12 maart
Voor de tweede keer naar Geilo. Het heeft echter flink gesneeuwd vannacht en doet dat nog steeds. Dit maakt de weg naar Geilo een stuk lastiger dan op dinsdag. Als de auto zelfs met winterbanden een beetje begint te glijden is het tijd om een stukje rustiger aan te rijden. Uiteindelijk bereiken we onze bestemming. We vinden pas gevallen sneeuw fantastisch om doorheen te skiën, maar het kost ook veel meer moeite dan pas geprepareerde pistes. We nemen dus iets meer en langere pauzes en in de middag kiezen we voor de gemakkelijke pistes aan de zuidkant van Geilo. Om vier uur rijden we weer terug. Gelukkig zijn de wegen nu een stuk beter begaanbaar en komen we veilig aan in Hemsedal.
Om zes uur start een ski show, waarin skileraren laten zien hoe ze mooi synchroon kunnen skiën en een groepje stunters al springend hun kunsten vertonen op ski’s en snowboards. Het ziet er erg spectaculair uit, vooral aan het eind als alle skileraren in één groot gevormd driehoek naar beneden komen en de stunters in een vlotte rij achter elkaar hun laatste sprongen maken. Bij de allerlaatste sprong zien we een enorme vuurbal. Daarmee is de show ten einde en gaan we weer naar ‘ons’ restaurant, waar nu zowaar vier tafels (van de tig)bezet zijn.
Vrijdag 13 maart
Vandaag kunnen we weer relaxed skiën, want het weer is rustig en de pistes weer goed begaanbaar. In de middag, na een lekkere bord pasta (zie je niet zoveel in deze buurt) wordt het drukker op de pistes. Blijkbaar hebben de Noren nu zelf ook door dat het goed toeven is op de berghellingen. Toch is er nog genoeg ruimte over. We houden ’s middags iets eerder op omdat we weer een pas hebben voor het avond skiën. Nu hebben we de camera’s weer mee, want dit hebben we nog nooit eerder op de gevoelige plaat (of in dit geval kaart) vastgelegd.
Terug in ons appartement blijken de jongens die het appartement boven ons hebben betrokken helaas het vervelende lawaai schoppende tuig te zijn, waar ik al een beetje voor vreesde. Gelukkig hebben we oordopjes mee. We moeten er niet aan denken dat we hier zondag al mee te maken hadden gehad. Dan hadden we een klacht ingediend, of een ander appartement gevraagd, of iets dergelijks. Maar in dit geval laten we het erbij, we vertrekken morgen toch.
Zaterdag 14 maart
Nu is het dan eindelijk echt druk. En toch nog niet zo druk als in Val d’Isere en dergelijke gebieden. Maar een heel verschil met de rest van de week. We hebben een pas voor de hele dag, maar moeten wel op tijd stoppen omdat we de nachtboot van Oslo naar Frederikshavn hebben geboekt. Het is ook een stuk kouder dan eerder deze week, dus we vinden het niet erg om tegen de middag te stoppen, de ski’s in te leveren, te douchen, de spullen in de auto te proppen en de sleutels in te leveren. En een T-shirt te kopen (vaste prik op iedere vakantie).
Het is mooi weer, de wegen zijn schoon, dus de rit naar het zuiden is probleemloos. Er zijn mooie vergezichten de hele route naar Oslo. We komen daar om halfvijf aan en kunnen dus nog even shoppen in de belangrijkste winkelstraat om zo onze laatste kronen op te maken. Een paar goeie cd’s verder en ook dat is weer gelukt. Vervolgens is het aansluiten in de rij voor de boot. Daar moeten we nog anderhalf uur op wachten. Tegen kwart voor acht vertrekken we richting Denemarken. We hebben om halftien het buffet geboekt en als we volgegeten zijn keren we terug naar onze hut, klaar voor hopelijk een rustige nacht.
Zondag 15 maart
Terug in het restaurant zo heel vroeg in de morgen zien we hoe anderen de nacht zijn doorgekomen, sommigen hebben moeite rechtop te blijven staan en dat komt niet doordat de boot op het water heen en weer wordt gegooid. Het water is juist erg rustig, in tegenstelling tot het drinkgedrag van de genoemde gasten de vorige avond. Ze worden door een steward gevraagd ergens helemaal in een hoekje van het restaurant te gaan zitten om zo zo weinig mogelijk de andere gasten overlast te bezorgen.
We pakken onze spullen en gaan naar het autodek. We komen als een van de laatsten van boord maar dat is nog steeds vrij vlot. Ook de weg door Denemarken is probleemloos en binnen no time zijn we in Duitsland, waar we het gaspedaal helemaal kunnen intrappen. Tot aan Hamburg… Daar heb je die wegwerkzaamheden weer, en een flinke file. We spenderen hier bijna een uur in. Gelukkig komt ook daar een eind aan en het laatste stuk halen we weer wat verloren tijd in. Tegen halfvier zijn we weer in Groningen. Snel de foto’s en video bekijken. Daarna gaat Ronnie naar zijn huis in Baflo en wip ik nog even naar de golfbaan (toch alweer een dikke week geen balletje geslagen, dus het moet gewoon even). Einde van alweer een geslaagde reis…
