Puerto Naos en Het Vergeten Noorden
Tekst: Eric Afman / Foto’s: Ronnie Afman.
Maandag 20 november
Opstaan om kwart over twaalf en om 1.00 uur in de auto met pa en ma naar Groningen om Eric af te halen. Het was rustig op de weg en zo waren we om half 4 al op Schiphol. Om half 7 zaten we in de lucht richting La Palma. Rond 11 uur konden we de auto op het vliegveld ophalen (een Seat) en op weg naar ons hotel. Eerst nog verkeerd gereden in Santa Cruz, maar later over LP-2 door de tunnel Chico naar de westkant van het eiland naar Puerto Naos. In Puerto Naos hadden we een appartement Miramar met twee kamers, een balkon en beneden een zwembad.
Eerst even bijgeslapen (het was warm en daar moest je toch ook wel even aan wennen). Rond de klok van 4 uur naar hotel del Sol voor een briefing van de hostess van Neckermann. We bekeken een video over La Palma en kregen uitleg over de mogelijkheden op het eiland. Het hotel even rondgelopen en langs het strand genoten van de heerlijke temperatuur. Op de boulevard zochten we een restaurantje en aten onze buik vol. In het hotel was geen tv aanwezig, daarom ook maar vroeg naar bed (we waren behoorlijk moe van de lange dag).
Dinsdag 21 november
We gingen met de huurauto een ritje maken naar het zuiden van het eiland. Via een erg bochtige weg kwamen we bij een vuurtoren. Hier hebben we wat rond gelopen en in een restaurantje aan het strand wat gedronken. Om 17.00 uur waren we terug in Puerto Naos. We reserveerden een tocht bij het bureau van Neckermann. Het Vergeten Noorden op woensdag en de wandeltocht Caldera de Taburiente op vrijdag. Een groot deel van de dag aan het strand gezeten en tot de duisternis viel nog in zee gezwommen. Daarna weer op de boulevard in het restaurant Mambo spaghetti en lasagne gegeten.
Woensdag 22 november
Om half 8 op, douchen, eten en om 9 uur op de bus voor de eerste tour. Aan de hoofdweg stapten we in een grote bus die ons naar Los Llanos bracht. Hier stapten we over op een kleinere bus. De groep was 21 man groot en we reden naar El Time, waar we een mooi uitzicht hadden over de weg die de lava ooit had afgelegd naar zee. We reden door naar Tijarafe om koffie te drinken. In Garafia, een stuk verder naar het noorden verlieten we de bus voor een wandeltocht. We liepen langs een drakenboom, die kunnen toch behoorlijk groot worden. Onze gids kocht nog wat amandelen van een bewoner die we onderweg tegen kwamen (dit is voor deze mensen belangrijk, hier leven ze voor een groot deel van). We reden verder en liepen een stuk naar La Mata om daarna te gaan eten in restaurant Reyes in Roque Faro. Samen aan tafel met zestigers en Nederlanders Theo en Bep. Na Roque Faro reden we de oorspronkelijke weg van La Palma op de LP III. Bij een uitkijkpunt nog even rondgekeken en via Barlovento naar San Andres. Hier bekeken we bananen plantages en een natuurzwembad Charco Azul. Uiteindelijk bracht de bus ons naar Santa Cruz, waar we overstapten in een touringcar die ons weer naar Puerto Naos bracht.
Donderdag 23 november
De wekker bleef vandaag uit. Rustig ontbijten, een beetje lezen op het balkon en rond de middag naar het strand. Later in de middag met de auto naar El Paso gereden via de LP 2, LP 202 naar La Cumbrecita waar we even rondkeken. We hadden sandalen aan en waren niet gekleed op de het koude weer in de bergen. Hier moesten we later in de week nog maar eens heen, het was 14 graden en het werd om 18.30 uur al donker. Gegeten op de boulevard.
Caldera de Taburiente
Vrijdag 24 november
Half 8 op, klaar voor een stevige wandeling van dik zes uur. Deze tocht ging naar Caldera de Taburiente. Eerst met de auto naar Los Llanos en bij het busstation overgestapt in een speciale 4 wd bus om ons in de bergen te brengen. We troffen daar twee Vlamingen die al acht jaar naar La Palma gaan om te wandelen. Met zo’n 25 man gingen we op pad. Een geasfalteerde weg met zeer veel bochten en versmallingen. In het dal stond een natuurwachter de entreekaarten te controleren, waarna een weg van puin naar boven leidde. De vierwiel aangedreven bus was geen overbodige luxe.
Op een parkeerplaats verlieten we de bus en begonnen we aan onze tocht door het bos en langs soms diepe afgronden. Het eerste stuk ging in een lekker tempo, bergafwaarts en was makkelijk. Na een kleine twee uur lopen kwamen we bij een rivierbedding en werd de groep opgesplitst in een deel die naar de waterval wilden (een behoorlijke klim) en een deel die beneden bleef. Normaal een tochtje van 50 minuten. Wij hadden de pas er goed in en waren in 40 minuten boven. We waren erg vermoeid en de waterval stelde weinig voor, maar wel wat foto’s gemaakt en een broodje gegeten. De afdaling was uiteraard makkelijker, maar zeer slecht voor je knieën. Weer bij de rivier aangekomen vulden we onze flessen met het water uit de rivier. Na extra lang bij het water te hebben rond gehangen vertrokken we als laatsten weer naar boven.
De terugtocht was wel zwaarder, het pad liep nu omhoog en we hadden al zo’n 9 km in de benen. Nat van het zweet kwamen we bij de parkeerplaats aan. Door de bewolking werd het ook kouder en overal ontstonden kleine waterstroompjes. De eerste groep was al met de bus vertrokken. Wij moesten wachten tot dezelfde bus ons weer kwam ophalen. Vlak voor Los Llanos werden we bij een café afgezet waar een pauze van 45 minuten werd ingelast. Dit natuurlijk ook om de plaatselijke bevolking te steunen door ons de mogelijkheid te geven wat te drinken te kopen. In Los Llanos stapten we weer in de eigen auto naar het hotel te rijden. Om 21.00 uur en na het eten vielen we moe, maar voldaan in slaap.
Zaterdag 25 november
We hadden een relaxdag. We deden rustig aan en gingen naar het strand. Er waren mooie golven waar we de nodige foto’s en bewegende beelden van hebben gemaakt. De rode vlag hing uit en we werden terug gefloten door de strandwacht, omdat de stroming wel erg sterk was. Ook niet zwemmen dus. De hele middag een beetje gelezen en geslapen in de brandende zon. Aan het eind van de middag kon er toch nog even gezwommen worden. Dit was maar van korte duur, de golven werden weer te groot en dus te gevaarlijk. Na een mooie zonsondergang brachten we onze spullen weer naar het hotel om daarna te gaan eten in Don Quijote. Daarna even in het Del Sol hotel gekeken naar de plaatselijke Lucas en Gea (Tulpen uit Amsterdam) en pensionadas die daarop dansten. Snel weer de promenade op naar onze eigen stek.
Zondag 26 november
Na een rustig begin van de ochtend om half 10 vertrokken richting het hoogste punt van het eiland: de Roque de los Muchachos. De eerste stop was een paar km naar het noorden, Puerto Tazocarte. De golven waren gisteren enorm, maar vandaag waren ze nog niet helemaal getemd. Ook in deze haven met een klein strandje mocht niet gezwommen worden. Tig foto’s en minuten film later reden we onderlangs naar de weg die ons via een reeks haarspeldbochten naar het uitkijkpunt Mirador El Time brachten. Nu, zonder buslading toeristen, was het er lekker rustig. Iets verderop in Tijarafe gestopt voor een paar mooie plaatjes van viooltjes op de voorgrond.
Verder naar het noorden, iets boven Tinizara was nog een uitkijkpunt: Mirador de Garome, waar je via een heel stijl voetpad nog een paar meter naar beneden kon lopen. Of glijden, in het geval van een Duitse dame. Na Puntagorta gingen we rechtsaf, een minder goed onderhouden weg, die tot onze verbazing nog steeds de LP 1 bleek te zijn. Na flink wat bochten kwamen we bij een afslag met een (graf) monument voor Tomas Casaras, geen idee wie dat was. Er tegenover stond een restaurantje dat open was. We sloegen af de bergweg op, waar je maar 40 mocht rijden. Na een paar km hield deze weg echter op, tot onze verbazing. Omgekeerd en terug naar het restaurantje, voor een kop koffie en thee en een sanitaire stop. Twee Duitse dames vroegen of de bergweg naar de top leidde, we konden inmiddels uit eigen ervaring zeggen dat dat niet zo was. De enige juiste afslag was bij Hoya Grande. Daar ging het stijgingspercentage ook direct flink omhoog, naar 15%.
Veel bochten en uitwijkmanoeuvres om gevallen stenen heen. Later passeerden we de boomgrens en kwam de Observatorio Astrofysico, de sterrenwacht, in zicht. Soms hebben ze een open dag, maar meestal kun je er niet heen en zijn de afslagen alleen open voor personeel. Even later parkeerden we de auto op een parkeerplaats pal naast het hoogste punt. Snel de bergschoenen aan en gewapend met foto en filmcamera en een fles water gingen we er op uit, de prachtige vergezichten in ons opnemen. Natuurlijk moesten we weer verder dan de meeste mensen en dat leverde ook meerwaarde aan mooie plaatjes op, ook de nodige foto’s met de zelfontspanner, zodat we ook met zijn tweeën op de foto kwamen (en op de video). Na een paar geintjes met de video liepen we naar de andere kant voor nog meer mooie foto’s. Dat was het wel waard.
Terug bij de auto vroeg een oudere man ons om een lift. Zijn metgezellen liepen wel naar beneden, maar dat vond hij toch te ver. Als hij mee kon rijden, kon hij de auto pakken en hun tegemoet rijden. Onderweg flink gekletst, hij was scheidsrechter en woonde vlak onder Dokkum in Damwoude en was hier voor de derde keer. De vorige jaren zat alles potdicht en had hier niets kunnen zien. Wij hadden nu dus echt geluk met het weer.
Toen we hem hadden afgezet reden we een stukje terug voor een mooi uitzicht. De wolken waren inmiddels flink in de Caldera gaan zitten, wat ook weer spectaculaire beelden opleverde. Het werd frisser en met honderden foto’s achter de kiezen tijd om weer naar beneden te gaan, richting Santa Cruz. Al snel kwamen we in de wolken terecht en hadden we geen zicht meer op El Teide, de hoogste berg van de Canarische eilanden, die op Tenerife te vinden is. Wel heel veel groen om ons heen. Tenslotte arriveerden we in de hoofdstad, waar we direct parkeerden om even door de straten te struinen. We zagen een replica van de Santa Maria, een van de drie boten waar Columbus mee naar India voer, tenminste dat dacht hij. Eric liep voor een beter beeld naar achteren en zag een paaltje over het hoofd… piep… op zijn rugzak, telefoon kapot, maar verder niets.
We aten pannenkoeken bij een restaurantje op een gezellig pleintje. We liepen via een oud fort en de kade naar de andere kant van de stad. Onderweg een paar leuke gebouwen met balkonnetjes. En even later nog een paar hoge golven die tegen de kade muur uiteen sloegen. Via de Calle A´Daley liepen we terug. Dit is de grootste winkelstraat van Santa Cruz, maar op zondag erg rustig. Tenslotte bereikten we de auto en reden terug door de tunnel naar El Paso, Los Llanos, het zijweggetje naar La Laguna, en als laatste naar Puerto Naos. Even de spullen opgeborgen en naar de promenade voor een diner bij La Nao. Het eten was prima, maar ambiance was er niet. Terug naar het appartement voor een terugblik op de foto´s en het einde van de dag.
Santa Cruz en het Sprookjesbos
Maandag 27 november
´s Morgens uitgeslapen en rustig ontbeten. ´s Middags weer naar La Cumbrecita via El Paso om een stuk te wandelen van uitkijkpunt naar uitkijkpunt. Leuke paadjes, beetje geouwehoerd met de video onderweg. Weer veel foto´s gemaakt. De Centro de Visitantes was natuurlijk dicht vanwege de Siësta. Daarop besloten we maar eens een kijkje te gaan nemen bij El Pilar, een recreatieoord.
Er reden ons twee busjes voorbij met paragliders die we het liefst wilden volgen om hun acties van dichtbij te bekijken. Maar op een gegeven moment reden we voorbij El Pilar en weer naar beneden tot we een plaats zagen waarvan we dachten dat het Los Llanos was. Dit bleek echter Santa Cruz aan de Oostkust dus. Daarheen gereden. We wilden even een kijkje nemen in Los Cancajos. Auto geparkeerd en rond gelopen over de lavakust en langs hotels. Gegeten bij het strand (pizza). Teruggelopen naar de auto en richting Los Llanos en Puerto Naos gereden. Tegen acht uur waren we terug en rustten we uit op het balkon.
Dinsdag 28 november
Halverwege de ochtend met de auto via Los Llanos en El Time, Tijarafe en Puntgorda naar een prachtig uitkijkpunt vlakbij Santo Domingo de Garafia genaamd El Puertito (het haventje). Laatste stuk was onverhard, langzaam rijden dus (in zijn een). Bijna tot aan het water gelopen, erg mooi, veel grote golven die op een paar losse rotsen in zee beukten. Er stonden ook een paar oude vervallen gebouwtjes. Via Llamo Negro naar een tankstation annex restaurantje waar we brood en thee bestelden. Hele luidruchtige Palmeros en een gore sigaar. Het ritje eindigde in El Tablado, niet echt een goed uitkijkpunt op de rotsen die door de golven werden geteisterd, dus weer terug naar LP 1.
Via Los Saucos en Puntallama (waar we donderdag om 10.00 uur tegenover de Farmacia moeten staan voor de tocht naar het Sprookjesbos) naar Santa Cruz. Daar lagen twee schepen. We parkeerden de auto en liepen zover we konden, tot de controle op de boarding pass. Terug door de wachtruimte waar ze dvd´s verkochten die we wilden hebben. Eerst een gekocht, daarna haalde Eric geld uit de auto om ook eentje te kopen plus wat kaartjes van andere Canarische eilanden. Langs de Zuidoostkant, via Los Canarios en de Zuidwestkant (zicht op La Gomera en als El Hiero) naar Los Manchas en La Gloriete, het mooiste pleintje van het eiland. Terug in Puerto Naos gegeten bij restaurant Mambo en op ons balkon gezeten tot het zowaar te fris werd.
Woensdag 29 november 2006
Relaxdag.
Donderdag 30 november
Tocht door het sprookjesbos met een erg slecht Engels sprekende gids. Maar buiten dat was het een erg mooie wandeltocht door een enorm groen bos, waar een jaar geleden nog een fikse storm (en dat was nog een understatement) had huisgehouden.
Vrijdag 1 december
Terug naar huis.
